Lützerath en de strijd om het verhaal

lutzerath

Na meer dan een jaar innovatieve bezetting maakte de politie in januari een einde aan de ontruiming van het dorp Lützerath. Het dorpje wordt weldra opgeslokt door de kolossale bruinkoolmijn. Alles is verloren? Niet helemaal. Nu is het zaak de "slag om het verhaal" te winnen, om te bepalen wat "Lützerath" in de toekomst zal betekenen.

gebaseerd op een blogpost van Tadzio Müller, een van de organisatoren van Ende Gelände

De legende van de modderstrijd om Lützerath heeft een plaats veroverd in de annalen van de klimaatbeweging. Lützerath is het verhaal van dappere klimaatactivisten die als Asterix en Obelix de dorpjes rondom de vervuilende bruinkoolmijn van Garzweiler wilden beschermen. Meer dan een jaar bezetten ze zo het dorpje Lützerath, in het midden van de driehoek Aachen-Düsseldorf-Köln. Eind december viel het verdict: de klimaathelden kregen nog een maand om het dorp te verlaten. Op de televisiejournaals en sociale media zagen we beelden van grote betogingen, driepikkels, boomhutten en het moddergevecht met de politie dat daarop volgde.

Ja, het is waar. Het doel was om de extreem goed gepositioneerde verdedigingskringen van de politie te doorbreken. En dat is mislukt. Maar hoe belangrijk het ook zou zijn geweest om Lützerath fysiek te verdedigen – klimaatramp, weet u wel – het gaat er nu om de "slag om het verhaal" te winnen. De strijd is nog niet gestreden. Om te bepalen wat de naam "Lützerath" in de toekomst zal betekenen, welke verhalen de strijd zullen overleven.

Als sociale en narratieve wezens, is de mens namelijk constant verhalen aan het sprokkelen. Dat hebben we nodig om de complexe wereld rondom ons vorm en betekenis te geven. Het is dus essentieel dat we als sociale beweging, of we nu bezig zijn met klimaat of vrede, blijven vertellen over welke impact we hebben gehad.

Tadzio Müller focust op drie verhalen die we moeten blijven vertellen, zeker nu: :

  • Er is een oude en een nieuwe wereld. In de oude wereld geldt het recht van de sterkste, het recht van de winst, de onverbiddelijke logica van het kapitaal. De oude wereld ziet in elk stukje natuur een grondstof om te ontginnen. De oude wereld heeft zich in Lützerath tegenover de nieuwe wereld doen gelden via een staatsmonopolie op geweld, een gigantische politionele overmacht… en Groene politieke steun.
    De nieuwe wereld staat op om de aarde te verdedigen, voor het overleven van ons allen. In de grote demonstratie rond Lützerath vond je een groep jonge FridaysForFuture-activisten, geheel in het zwart gemaskerd. Zij waren niet gekomen om naar de toespraak van Greta Thunberg te luisteren, maar om Lützerath te bevrijden, desnoods door de wet te overtreden. Met de kinderen komt het wel goed. Met de oude wereld niet.

  • De Duitse "Groenen" (en laat ons die alleen nog met aanhalingstekens benoemen) hebben in Lützerath laten zien aan welke kant ze staan: de kant van de oude wereld. De sympathieke Akense korpschef die ontruiming van Lützerath leidde is lid van de Groene Partij. Hoe dichter bij de macht, hoe verder weg van de groene principes. Dat is niet verbazend, aangezien die groene principes in directe tegenspraak zijn met de bovengenoemde logica van het kapitaal. Wie regeert kan niet voorbij aan de belangen van machtige kapitaalgroepen. Daarom is elke regering in Duitsland een autoregering, of die nu rood of groen, geel of zwart is. Wie na Lützerath nog hoopt op een degelijk klimaatbeleid van de "Groenen", begrijpt niet wat er aan de hand is.

  • De strijd om Lützerath heeft laten zien dat we samen sterker staan. Als de #klimaatbeweging zich verenigt, van NGO's tot Fridays For Future tot Extinction Rebellion, van de Letzte Generation tot Ende Gelände tot de anarchistische vleugel & burgerlijke radicalen, dan zijn we een macht waar niemand makkelijk aan voorbij komt. De volgende politici die verkozen raken op klimaatbeloftes moeten zich voorbereiden op een berg politieke hoofdpijn wanneer ze die beloftes breken – met dank aan een krachtige, boze en verenigde klimaatbeweging.

Hoe gaan we nu verder?

We zullen er samen staan of we zullen er niet staan. Bewegingen moeten elkaar vinden en hun verhalen versterken. Dat gebeurde in Lützerath, op Code Rood en ook in de toekomst zijn er plannen. Zo laat Extinction Rebellion in het Verenigd Koninkrijk haar disruptieve tactieken (tijdelijk) los om aan bredere bewegingsopbouw te doen (zie The Big One, 21-24 april, Londen).

Op een moment dat partijpolitieke oplossingen steeds meer een druppel op een hete plaat lijken en bedrijven vooral geïnteresseerd zijn in hun eigen voortbestaan en dat van het systeem, zal de verandering van ons, burgers, moeten komen.

Ook Vredesactie werkt hieraan. We staan geworteld in de wereld zoals die is, terwijl we vertellen over de wereld die we willen. We vertellen wat er oorlogszuchtig is aan het aardgas in onze bulex: hoe onze politici en bedrijfsleiders ervoor gezorgd hebben dat je nauwelijks je huis kan verwarmen zonder een dictator te steunen of mensenrechtenschendingen te financieren. We vertellen hoe we dat gaan veranderen, waar we zwakke plekken zien in de machine. Hoe het anders kan, en hoe we samen zaken gaan veranderen.

Wij, dat ben ook jij – jij die deze tekst leest. We staan samen aan het begin van een campagne waarmee we Fluxys op de knieën dwingen. Zet samen met ons de eerste stap: stuur je brief naar Fluxys, en maak je klaar om dit fossiele bedrijf het vuur aan de schenen te leggen.

 

activisten tegenover politie in lutzerath